- برای گریز از پوچی، به چه پناه میبری؟
- به پوچی!
پوچی دایره در دایره است.
همچون آینه در خود می خندد
پوچی رسالت ناگزیر اشیاست.
ببین! میز و صندلی و دیوار، هیچ چیز نیستند
آنها فقط خودشانند
و همچون فرمانروایی بر وجود خویش حکم می رانند.
چرا باید انسان فکر کند که هدفی دارد
یا به سویی می رود؟
مگر این جهان سبکسر و جهنده نیست؟
بگذار هم خصلت جهان باشیم.
پوچ همچون خدا، که نه کاری می کند نه سخنی می گوید
و تنها در تمامیت خود جاری است.
درباره این سایت